| Afgelegd aantal km: | 160 | Gereden door: | Jeroen |
| Gemiddelde temperatuur: | 29 | Weersgesteldheid: | zonnig |
| Gespot wildlife: | één bald eagle, 3 hertjes, stuk of 60 springende zalmen | ||
Kaart met het begin- en eindpunt van deze dag:
’s Nachts hoorde ik twee keer de trein langskomen langs de Pinegrove Campground. Nog zo eentje met een echte fuut-fuut erop; geinig.
Een regendouche, ontbijtje en iets na negenen vertrekken we richting Wells Gray Provincial Park. De verwachtingen zijn hoog gespannen. Vooral ook door het informatieboekje wat we bij de campground hebben gescoord.
Wandelpaden door het ruim 5200 km² grote berglandschap, vaak met de karakteristieke vulkaankegels en gestolde lavastromen, bieden allerlei mogelijkheden. Het park staat bekend om de grote watervallen. Het is verder het ‘land van vuur, ijs en water’. Maar de Wells Gray experience belooft ook o.a. mooses, mountain lions en beren (helaas, vandaag niet één van deze beesten gespot).
’s Ochtends is het nog flink koud, maar de zon staat alweer hoog aan de hemel en het is -wederom- strakblauw. De meneer van de radio laat weten dat het in Kamloops zelfs ruim boven de dertig graden gaat komen vandaag. Wij zitten daar nog in de buurt, zowel qua afstand als qua temperatuur.
De weg voert ’n heel stuk langs de North Thompson River en kronkelt met deze rivier mee.
We gooien onderweg de benzinetank -voor het eerst sinds we in Canada zijn- helemaal vol. Na ‘Ike’ is de prijs in een dag met 15 cent gestegen, maar hier is het weer ‘gewoon’ 1,349 dollar. Het streepje van de tank gaf aan halverwege te zitten en er gaat maar liefst bijna 104 liter in…
We gaan door naar het visitors information center van het park. Een uitgebreid informatiepunt annex winkeltje. Binnen staat een bordje dat de zalmen zijn gearriveerd; we zijn benieuwd!
Maar eerst op weg naar de Spahats Falls, die tien kilometer verderop liggen. Na slechts vijf minuten lopen komen we bij deze 75m hoge watervallen, die een nieuwe canyon kerft door dikke lagen lava. We kunnen zelfs langs Clearwater Valley kijken.
De volgende stop is voor de Dawson Falls. Na slechts 10 minuten lopen langs de Murtle Rivier komen we bij deze 91m brede watervallen. Ze worden niet voor niets ook wel de mini Niagara Falls genoemd. Inmiddels kan ook het vestje uit.
Onderweg naar de volgende watervallen spotten we drie hertjes, échte bambi’s (zó lief!), langs de kant van de weg. De Helmcken Falls zijn ook direct na het uitstappen te horen. De Murtle Rivier stort hier 145m diep naar beneden in een soort van bassin. Indrukwekkend om te zien.
Richting een picknickplek gaat de verharde weg over in gravelroad. Op de Alice Creek Picknickarea wordt van een overheerlijke lunch genoten.
Even verderop is Bailey’s Chute, waar de beloofde zalm te zien zal zijn. Aanvankelijk lijkt het één grote deceptie, als we een woest riviertje zien waar verder niets in te zien is (ja, ontzettend helder water waardoor je zo op de bodem kunt kijken; maar daarvoor waren we niet hier). Maar we zijn wat te ongeduldig en moeten eerst nog ’n eindje lopen om bij het uitkijkpunt uit te komen. En dat was zéker de moeite! Wat een geweldig gezicht om de zalmen uit de rivier tegen de stroom in omhoog te zien springen. Aan de zijkant zijn nog wat kleine zalmen aan het spartelen.
Video met springende zalmen
Na dit schouwspel gaan we door over een hobbelige weg naar de laatste campground die bovenin de top van het park zit. Op de Clearwater Lake Campground vinden we een plek die grenst aan een scenic lookout. Wederom een uitkijkpunt op watervallen; het blijft een machtig gezicht. We hebben zelfs een eigen privépadje erheen. Met het watergekletter op de achtergrond wordt de barbecue aangemaakt.
